Doğduğundan beri Osmaniye Mahallesinde Köşkün karşısındaki binanın bahçesinde yaşıyordu. Sonra... Onu istemediler... Koca apartman, kocaman bahçeye onu sığdıramadı... Ve Barınağa gönderildi. O ise hala evini ve sahibini özlüyordu, barınaktan kaçtı, eve döndü... Ama artık binanın etrafı çevrilmiş, O tamamen dışarıda bırakılmıştı... Ara sıra yemek veren insanlar da yoktu artık. Düştü yollara... Gözlerinde hüzün... O cabbar halinden hiç eser yok artık. En küçük ses duyduğunda kaçmaya hazır. Sırtında ısırık yaraları...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder