ONLAR BAŞAR CADDESİNİN SAKİNLERİYDİ...

Onları Apartmanın önünde beslediğim için, bugün barınakta hapisler. Bu sokaklar insanlara ne kadar aitse, onlar da o kadar aitler. Hergün onları görmeye gidiyorum ve onları kafesler içinde bırakıp dönerken beni buna mecbur eden insanları ilahi adalete havale ediyorum. Sonunda hepimize en fazla 2 metrekare mezarlık düşmeyecek mi? 
Onları orada daha fazla tutamayacağımı biliyorum. Ayrıca tutmak da istemiyorum. İşte o zaman geldiğinde dayanabilmek için bir duam var :" Allahım, beni ve baktığım hayvanları kötü ve bencil insanların şerrinden koru, sabır ve dayanma gücü ver. O zalimlerin yüreğini  şefkat ve merhametle doldur ki, benden çok daha iyi insan olsunlar, senin cennetinde üst sıralarda otursunlar.